دازاین در «وجود و زمان» هیدگر

پایان نامه حاضرکوششی برای ارائه تصویری روشن از «دازاین» در کتاب «وجود وزمان» که یکی از بهترین نوشته های مارتین هیدگر در زمان خود بوده است. هیدگر در این کتاب با انتقاداز تعاریف ارائه شده از انسان در فلسفه مدرن که اوج آن در دکارت و با جدایی سوژه و ابژه به ظهور رسید به ارائه تصویری جدید از انسان می پردازد و به همین دلیل نام «دازاین» را بر این موجود می گذارد تا با انسان به معنای سنّتی آن متمایز شود. دازاین موجودی است گشوده به سوی «وجود» که شأن هرمنوتیکی یا تفسیری آن او را از دیگر موجودات متمایز می کند. او با معنادهی و توجّه خود می تواند هر موجود دیگری راهم با وجود مرتبط سازد. زمانمند بودن و برون بودگی یعنی حاضر ساختن همه زمان ها در حال برای گذر از وضع موجود و دست یابی به اهداف آینده برای کشف وجود به عنوان هدف نهایی، او را موجودی ساخته که غم و نگرانی ذاتی و همراه همیشگی اوست. بدین ترتیب دازاین در ارتباط با وجود و کشف حقیقت، که احساس موقعیت، فهمیدن و کلام و گفتار به عنوان خانه وجود یا هستی از ویژگی های بنیادین اوست، اصالت می یابد و اگر دچار روزمرگی و گرفتاری-های موجود باشد و به همین موقعیت راضی باشد و به آرامش ظاهری تکیه کند به یک انسان غیراصیل تبدیل خواهد شد.